Status uchodźcy nadaje się cudzoziemcowi, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia z powodu:

• rasy;
• religii,
• narodowości,
• przekonań politycznych lub
• przynależności do określonej grupy społecznej – nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju.

Ponadto status uchodźcy nadaje się małoletniemu dziecku cudzoziemca, który uzyskał status uchodźcy w Polsce, urodzonemu na jej terytorium.

Ochrony uzupełniającej udziela się cudzoziemcowi, gdy powrót do kraju pochodzenia może narazić go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy przez:

• orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji,
• tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,
• poważne i zindywidualizowane zagrożenie dla życia lub zdrowia wynikające z powszechnego stosowania przemocy wobec ludności cywilnej w sytuacji międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego i ze względu na to ryzyko nie może lub nie chce korzystać z ochrony kraju pochodzenia.

Wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej rozstrzyga Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, a organem odwoławczym jest Rada do Spraw Uchodźców.